नवऱ्यांना संबोधण्या बाबतचा इतिहास …
न्या. रानडे यांच्या घरी एकदा एक गृहस्थ आले. न्यायमुर्ती घरी आहेत का ? असे विचारलं…
रमाबाई म्हणाल्या,
*”खुंटीवर पगडी दिसत नाहीये.”*
त्या माणसाला काही कळलं नाही. त्याने परत विचारलं.
रमाबाई म्हणाल्या,
*“जोडेही दिसत नाहियेत.”*
तरीही त्याला कळलं नाही, त्याने पुन्हा तेच विचारलं.
रमाबाई म्हणाल्या,
*”कोपऱ्यात काठीही दिसत नाहिये.”*
*ते घरी नाहियेत* हे सांगण्याची ही त्या काळची पद्धत झाली.
नावाने सोडाच पण *”हे”* वगैरे उल्लेखही केला जात नव्हता त्या काळी.
*त्यानंतर काळ पुढे सरकला*
मराठी सिनेमात *”एक माणुस रागावलंय जणू आमच्यावर”* असा लडीवाळपणा दिसू लागला.
*काळ पुढे सरकला …*
नवर्‍याचा उल्लेख *अहो, माझे यजमान, माझे मिस्टर असा होऊ लागला*.
*काळ पुढे सरकला …*
नवर्‍याला चारचौघांच्यात *अहो*, तर *एकांतात लाजत लाजत अरेतुरे* सुरु झालं.
याशिवाय *घरधनी, कारभारी, मालक, पप्पुचे पप्पा, बंटीचे बाबा, अहो नारायणराव* हा एक समांतर प्रवास चालु होताच …..
*काळ पुढे सरकला …*
सिरिअल्स मधुन आणि कुठे कुठे प्रत्यक्षातही *शोना, पिलु, डार्लिंग* असा होऊ लागला.
या सगळ्याला मागे टाकील असा एक अति लडिवाळ उल्लेख हल्ली वरचेवर आढळायला लागलाय तो म्हणजे *जानु* …..
पण सर्वात धडकी भरवणारी हाक म्हणजे..
*अहो..ऐकलत का* याला अजून तोड नाही.
*असा हा नवरे जमातीचा इतिहास …*
🙏🙏
एका माणसाने शेतक-याच्या बायकोला “नवरा घरी आहे का?”
अशी विचारणा केली. बायको रमाबाईंची फॅन असावी ….
तिने सांगितले
*”बैल शेतातून अजून परतला नाही”.*
आता तिने बैल कुणाला म्हटले हे तीच जाणे …
